درباره ی هند

زبان مردم هندوستان 

طبق آمار رسمی دولت در سال ۲۰۰۱، در سرزمین هندوستان ۲۹ زبان دارای تكلم كننده ي بالای یک میلیون نفر است و ۱۲۲ زبان دیگر دارای گویشورانی بیش از ده هزار نفر هستند. در حالی که زبان‌های هندی وانگلیسی ارتباطات رسمی و امور دولتی را برعهده دارند، هر ایالت دارای زبان‌های رسمی و ملی ویژه خود است. به عنوان مثال زبان رسمی ایالت دهلی یا ناحیه ملی پایتخت به ترتیب انگلیسی، اردو و هندی است.
در قانون اساسی هند، زبان هندی (از شاخه ي زبان‌های هندوایرانی یا هندو اروپایی) زبان رسمی سراسر کشور اعلام شده ‌است. افزون بر آن در سال ۲۰۰۵ زبان‌هایی که به‌عنوان زبان‌های ملی هند شناخته شده‌اند به ۲۲ زبان رسید که عبارتند از هندی، اردو، آسامی، اوریا، بنگالی، بودو، پنجابی، تلوگو، تامیل، دوگری، سانتالی، سانسکریت، سندی، گجراتی، کنکانی، کشمیری، کانادا، مالایالم، میتی، مایتیلی، مراتی و نپالی. این زبان‌ها به دو شاخه اصلی دراویدی (۲۲٪) که بیشتر در جنوب هند تکلم می‌شوند و هندو اروپایی (۷۰٪) تقسیم می‌شوند. در هند ۴۲۸ زبان وجود دارد که ۴۱۵ زبان زنده هستند و کاربرد دارند و ۱۳ زبان امروزه منسوخ شده ‌اند.
زبان‌های سانسکریت و تامیل زبان‌های اصلی و سنتی هند شناخته می‌شوند و در طول تاریخ طولانی این سرزمین، در تغییر و تحول زبان‌های رایج در این منطقه زبان‌های فارسی و انگلیسی نقش مهمی بر عهده داشته‌اند. سالیان دراز حکومت استعماری بریتانیا بر شبه قاره هند و انجام بخش عمده‌ای از امور اداری به زبان انگلیسی موجب شده این زبان، زبان دوم بسیاری از مردم هند باشد.

 

زبان فارسی در هند

زبان فارسی پیش از آن که هندوستان مستعمره انگلستان شود، دومین زبان رسمی این کشور و زبان فرهنگی و علمی به ‌شمار می‌رفت. اما پس از استعمار انگلیسی‌ها در سال ۱۸۳۲، انگلیسی به تدریج جایگزین فارسی شد.
زبان فارسی هشت قرن پیش و در دوره ي غزنویان به هند راه یافت. در آن دوره پارسی، زبان ادبیات، شعر، سیاست، اقتصاد، فرهنگ و دانش بود. به گونه‌ای که کلیه ي آثار مهم فرهنگی، مذهبی، سیاسی، ادبی، مکاتبات، اسناد شخصی و دولتی و احکام قضایی هند به زبان فارسی نوشته می‌شد. با تاسیس امپراتوری گورکانی، فارسي، به اوج پیشرفت خود در هند رسید و زبان رسمی هندوستان شد. زبان فارسی از آن رو که قرن‌ها زبان رسمی دربار گورکانیان هند بود، تاثیر قابل ملاحظه‌ای بر زبان‌های رایج در شبه قاره هندوستان، به ‌ویژه بر زبان اردو داشته ‌است.
زبان فارسی هندوستان، شاعران بزرگی همچون بیدل دهلوی، و امیر خسرو دهلوی و شعر سبک هندی را در خود پروراند. از دیگر شاعران نامدار فارسی زبان شبه قاره هندوستان، می‌توان از اقبال لاهوری نام برد.
لازم به ذکر است که هم‌ اکنون در دانشگاه‌ها و کالج‌های هند بیش از پنجاه بخش زبان فارسی، به‌ فعالیت اشتغال دارند و بیش از یک صد مدرسه و دبیرستان فعالانه به تدریس زبان فارسی می‌پردازند.

مذهب مردم هندوستان 

تنقلات هندی‌ها

تنقلات برای هندوها یکی از خوشمزه‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین خوراکی‌های منزل است که آن را پیش از غذای اصلی یا به صورت عصرانه یا همراه چای میل می‌کنند. اصلی‌ترین تنقلات آن ها عبارت است از:
سنبوسه: نوعی قطاب که در روغن سرخ شده و مایه داخل آن گوشت یا سبزی‌های معطر است.
پاپدوم: نوعی پفک هندی که با آرد عدس و ماش و ادویه تهیه می‌شود.
چوته کفته: نوعی سرگنجشکی است که در روغن سرخ می‌کنند.
پان: دشمن نفخ معده. اگر به خانه یکی از هندوهای سنتی سر بزنید خواهید دید که پس از صرف غذا، مخلوطی از ادویه را که در برگ درخت پان پیچیده شده است، می‌جوند. این لقمه جویدنی را پان می‌نامند. هندوها اعتقاد دارند که با جویدن پان، ذائقه تغییر می‌کند و از نفخ معده جلوگیری می‌شود. شکل ساده‌تر آن به صورت چند دانه رازیانه و تخم هل سیاه و اندکی دارچین است که جویدن آن دهان را خوشبو می‌کند و بوی بد دهان را از ‌بین ‌می‌برد.

مراکز خرید دهلی

در این شهر جواهرات ، فرش و انواع زیرانداز، روسری های رنگارنگ ، سنگ های با ارزش و لباس های ابریشمی و نقره ای خرید و فروش می شود.

از مراکز مهم و ناحیه های خرید می توان به باغ کارول (Karol Bagh) ، کوناوت (Connaught) و چندنی چوک (Chandni Chowk) را نام برد.

خیابان بابا خاراک (Baba Kharak) که در نزدیکی پارلمان هند واقع شده است نیز یکی از مهترین مراکز فروش لباس ها و روسری های هندي است.

یکی از مراکز مهم خرید در دهلی ، مرکز خرید بهشت (Delhi is a shoppers' paradise)می باشد که در آن لباس های ساده و سنتی، زیر نظر بزرگترین طراحان با قیمتی مناسب به مردم عرضه می کنند.

روستای حوض خاص (Hauz Khas Village) در 12 کیلومتری جنوب غربی شهردهلی نیز از دیگر مراکز مهم خرید جواهرات و اجناس با ارزش است.

مجتمع خرید سانتوشی (Santushi) که در کنار هتل های مهم دهلی قرار دارد نیز یکی دیگر از مراكز بزرگ و قابل توجه دهلی است. در این مرکز خرید بهترین لباس هایی که نخ های آن به وسیله دست ریسیده شده است به مشتریان عرضه می شود. در برخی از مراکز خرید سنتی دهلی حجم زیاد لباس های های آویخته شده بر در مغازه ها به حدی است که مشتریان به سختی می توانند آسمان را ببینند.

باغ کارول (Karol Bagh) مهمترین مرکز خرید در حوض خاص (Hauz Khas) است.

یکی دیگر از مراکز تجاری شهر دهلی مرکز دیلی هت (Dilli Haat) است. این مرکز که ظاهری مانند بازار دارد و در تمامی روزهای هفته باز می باشد. در این مکان می توان انواع پارچه ها و لباس ها و روسری های محلی هند را خرید. خریدی که تجربه ای هنری را برای گردشگر به ارمغان خواهد آورد.

از دیگر مراکز خرید در دهلی می توان به بازار سدر (Sadar) اشاره کرد. مکانی پرانرژی و پویا که بزرگترین ناحیه تجاری دهلی است و تمامی اجناس مورد احتیاج گردشگران در آن موجود است.